Που λέτε μάγκες, πέφτω χτες για ύπνο και κάνω το συνηθησμένο ζάπινγκ στη τι-βι και αγνοώντας με μεγάλη προσπάθεια τα μεγάλα ψεύτικα βυζιά μιας πουτάνας στο super b (ναι, είμαι πρόστυχος και προκατειλειμένος το ξέρω), πετυχαίνω poker texas hold'em στον alpha, το οποίο έδειχνε ένα special game με 200,000 buy in στο οποίο παίζαν όλοι οι γνωστοί μεγάλοι παίχτες του πόκερ. Είχε χαβαλέ το ματς, καλές παρτίδες κι εγώ να αναβάλω τον ύπνο μου συνέχεια μέχρις ότου αποφασίσω να μην πάω σχολή την επόμενη μέρα. Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν έπαιξαν διαφημίσεις διαπίστωσα πως είχε πόκερ και στο mega και στον antenna (EPT στη γαλλία από pokerstars). Προφανώς και μου αρέσει το πόκερ, κι εγώ παίζω σαν καλός μαλάκας με τους φίλους μου αλλά ήρθε η ώρα να αναφερθούν μερικές αλήθειες γι αυτό...
Το πιο αστείο της όλης υπόθεσης είναι, ότι το πόκερ είναι ένα παιχνίδι το οποίο λόγω του ότι στηρίζεται κατά κάποιο ποσοστό στη τύχη, τείνει να συγκεντρώνει σε κάθε event νέους φιλόδοξους τρόμπες που μπαίνουν στα χρηματικά έπαθλα. Άρα, όσο περνάει ο καιρός, τόσο διαφορετικές νέες φάτσες βλέπουμε. Για παράδειγμα χτες, διαπίστωσα ότι στο τελικο τραπέζι του EPT στη γαλλία συμμετείχε ένας ΕΜΟ με φάτσα λες και του χαν γκαστρώσει την αδελφή(ο Cody),
ένα Zombie από τηλεπαιχνίδι (Phil Laak)
, ένας μπουλούκος κουνιστός συμφοιτητής μου, το κλασσικό μπουζουκόβιο δαπιτόπαιδο που γλύφει όλο το κόσμο στη σχολή μας καθώς και τον Σόγιερ από το Lost (Albertini)
Anyway. Το big θέμα της υπόθεσης με το πόκερ είναι πως έχει προκαλέσει φρενίτιδα σε όλο το κόσμο, που εδώ και καιρό τρέχει σαν τρελός να προμηθευτεί μάρκες, ολοκαίνουργιες γυαλιστερές τράπουλες -μη χέσω- και να ξεθάψει την παλιά πράσινη τσόχα του μπαμπά που την είχε φυλαγμένη για να παίζει 31 τη πρωτοχρονιά όταν ήσουνα μικρός και να μετατρέπει το σπίτι σε ντεκέ. Τώρα λοιπόν αλλάξαν οι καιροί και όλοι την έχουν δει Negreanu και Gus Hansen. Μόνο μην ξεχάσετε και το γυαλάκι ψώνια του κερατά!
Και κάπως έτσι στρώνεται η παρέα να παίξει ένα παιχνίδι που αν το αναλύσει κάποιος, καταλαβαίνει πολύ εύκολα πως πρόκειται για ένα από τα πιο άθλια καπιταλοπαίχνιδα της εποχής μας μετά, ποια άλλη την Μonopoly φυσικά. Ναι το ξέρω πως ακούγομαι σχεδόν σαν την Ελένη Λουκά στη προκειμένη, αλλά παίζει να χω δίκιο αν βγάλει κάποιος συμπεράσματα από τους διαλόγους που θα σας spoilάρω από όταν ήμουνα μικρό παιδί με τον αδερφό μου και τη ξαδέρφη μου και παίζαμε Μonopoly, όπου τους κατάκλεβα (σας θυμίζει κάτι αυτό στην σήμερον ημέρα?) και προφανώς νικούσα συνέχεια!
Διάλογος:
Εγώ: Έπεσες πάνω στην Αμαλίας! Πλήρωνε τα πολυτελή μου ξενοδοχεία κορόιδο! Μπουαχαχαχαχαχα!
Ο αδερφος μου: Μου τελειώσαν τα χρήματα! Δεν έχω να πληρώσω!
Εγώ: Ε τότε θα σου αγοράσω τα ξενοδοχεία σου!
Ο αδερφός μου: Μα μου τα χεις πάρει σχεδόν όλα! Σε λίγο δεν θα μπορώ να παίξω!
Εγώ: Ναι όντως ισχύει αυτό. Κράτα λοιπόν τα μικροξενοδοχειάκια σου για να μένεις στο παιχνίδι και εγώ θα γράφω τα χρέη σου στο χαρτί διότι δεν έχεις άλλα λεφτά!
Ξαδέρφη μου: Μας έχεις κατακλέψει!
Εγώ: Εγώ? Μα τι λες? Με είδες να κλέβω? Όχι! Άρα δεν έκλεψα!
Wow. Μήπως ο παραπάνω διάλογος ήταν η μικρογραφία της καπιταλιστικής μας κοινωνίας? Με ωραία παιχνίδια παίζουν τα παιδιά μας! (Σε επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με το Cityville... lol)
Μετά από αυτή τη ψυχαγωγική παρένθεση της Monopoly γυρνάμε πίσω στο πόκερ. Στο texas hold'em, η διασημότερη version του πόκερ σε όλο το κόσμο, μοιράζονται δύο φύλλα σε κάθε παίχτη, ξεκινάει γύρος πονταρίσματος πάνω στα φύλλα που χει ο καθένας, όπου εδώ το ποντάρισμα λέγεται και κοστολόγηση ή επένδυση. Στη συνέχεια ανοίγονται 3 φύλλα, ακολουθεί γύρος πονταρίσματος όπου εδώ σε αυτό το σημείο συνήθως ξεχωρίζει το δυνατό φύλλο και οι αδύναμοι πάνε πάσο, ανοίγει το 4ο φύλλο, γύρος πονταρίσματος και μετά το 5ο όπου εδώ ότι αλλαγές γίνονται οφείλονται καθαρά στη τύχη.
Συνοψίζοντας, το πόκερ είναι ένα παιχνίδι που συνδυάζει στρατηγική, υποκριτική ικανότητα αλλά και τύχη, ο οποίος είναι και ο πιο σημαντικός παράγοντας. Θα δούμε παρακάτω γιατί. Μένει μόνο να αναλογιστούμε που μπορούμε να πετύχουμε αυτό το τρίπτυχο να "δουλεύει" μαζί. Να σας πω παράδειγμα? Μια επιχείρηση. Θέλει σκέψη, στρατηγική και συγκεκριμμένα βήματα για να τη στήσεις εφόσον έχεις κεφάλαιο (στο πόκερ αυτό αναλογικά είναι το buy in ας πούμε), θέλει υποκριτική για τις δημόσιες σχέσεις και για τις εσωτερικές σχέσεις της επιχείρησης πχ με το εργατικό δυναμικό (πως άλλωστε θα φαίνεται καλός ένας εργοδότης ο οποίος έχει συγκεκριμμένη ταξική θέση και αναγκάζεται ο καημένος να κόψει μισθούς ή να απολύσει κόσμο), και τέλος θέλει και τύχη για να πετύχει στην ελεύθερη μας αγορά -μη χέσω-.
Όλα αυτά τα αναλύω για έναν συγκεκριμμένο λόγο. Για να αποδείξω σε μερικούς αφελείς συνανθρώπους μου πως όχι, ΔΕΝ θα καταφέρεις ποτέ να γίνεις καλός παίχτης πόκερ. Όσο και να προσπαθήσεις, να κατεβάζεις 100 βίβλους του πόκερ σε pdf, και να προπονείσαι σε παιχνίδια στο πι-σι ή στα no chips games ή στα freeroll δεν πρόκειται ποτέ να πετύχεις οτιδήποτε. Αυτό συμβαίνει διότι τα ίδια ακριβώς έχουν σκεφτεί και κάνει εκατομμύρια παίχτες πριν από σένα και πιθανότατα να έχουν καεί και περισσότερο. Και θα μου πείτε τώρα. Ε τότε ρε φίλε, πως πετυχαίνουν όλοι αυτοί που βλέπουμε στη τι-βι και κερδίζουν εκατομμύρια ή ακόμα χειρότερα το κλισέ πλέον: Μαλάκα, ο ξαδερφός μου παίζει pokerstars και προχτές έβγαλε 1000 ευρώ! Έχω παίξει μαζί του, πολύ καλός παίχτης, αλλά κάνει λαθάκια ώρες ώρες και πιστεύω αν κάτσω και ασχοληθώ μπορώ να γίνω καλύτερος από αυτόν!
Το παραπάνω, που το χουμε πει πολλοί κατά καιρούς είναι η μεγαλύτερη αφέλεια που υπάρχει. Ο λόγος που κάποιους τους βλέπουμε στη τηλεόραση και που ο φαρδοκώλης ο ξάδερφός σου κέρδισε 1000Ε οφείλεται καθαρά στη ΤΥ-ΧΗ. Σκέψου απλά ένα μαθηματικό μοντέλο, ένα κλειστό σύστημα στο οποίο ρέουν λεφτά μέσα από μια διαδικασία που λέγεται πόκερ. Αν σε αυτό το σύστημα συμμετέχουν 40.000.000. από όλο τον κόσμο (περίπου τόσοι είναι οι παίχτες παγκοσμίως, διορθώστε με αν κάνω λάθος), τότε είναι λογικό μέσω της διαδικασίας η οποία "διώχνει" από το παιχνίδι όσους ξέμειναν από λεφτά, να μείνουν μια ελίτ από καθημερινούς τρόμπες οι οποίοι έχουν καταφέρει να συσσωρέψουν τον πλούτο και τα λεφτά των 40.000.000!!! Στη τελική, όσοι έχουν ασχοληθεί ενδελεχώς με το παιχνίδι έχουν διαπιστώσει πως δεν χρειάζεται να σε ιδιοφυία ή αριθμομνήμων για να καταφέρεις να παίζεις πόκερ καλά από στρατηγικής άποψης. Απλά μαθηματικά και απλές γνώσεις στατιστικής χρειάζονται για να υπολογίσεις τα outs σου, ή για να μπορείς να αξιολογήσεις μια καλή επένδυση για να κάνεις ένα ενδεχόμενο call. Αυτός είναι ο λόγος που εσύ χαμένε θα κάθεσαι πάντα σπιτάκι σου και θα παίζεις με τους φίλους σου, ενώ του γείτονα του κατσε και βγήκε 3ος στο Greek Poker Tour. Απλά είναι ΚΩΛΟΦΑΡΔΟΣ, πως να το κάνουμε!!!
Αυτός είναι ο λόγος, που αυτός ο loser... εεεε ο Daniel Negreanu, ένας από τους πιο καλούς και έξυπνους επαγγελματίες παίχτες πόκερ ρουφάει συνέχεια πούτσους από τον κάθε ερασιτέχνη...
ενώ από την άλλη...
αυτός εδώ ο κωλόφαρδος μαλακοκάβλης που μοιάζει με καθυστερημένο που χει δραπετεύσει από ίδρυμα, χέστηκε στο τάλιρο με λεφτά που ούτε η μάνα σου πουτάνα πολυτελείας στο Las Vegas να ταν, δεν θα έβγαζε ποτέ!
Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, Ο Daniel καλά έκανε και το ριξε στο πόκερ διότι σε όλη την καριέρα του έβγαλε πολύ παραπάνω λεφτά απ'όσα πήρε για να παίξει τον νεοναζί στο American History X!
Για να συνεχίσουμε το μοιρολόι θα καταπιαστούμε τώρα με το πόκερ στο ίντερνετ, καθώς από αυτό έχω προσωπική εμπειρία. Με παρότρυνε ένας φίλος και μου λέει: Άσε τους καμμένους που λιώνουν και χάνουν περιουσίες και άκου με καλά. Βάλε 100Ε, όχι πιο πολλά στη χρεωστική, μπαίνε σε τραπέζια με όχι παραπάνω από 1Ε το blind για να έχεις καλό stack. Μπαίνε κάθε μέρα και παίξε, κι όταν ξεπερνάς το 10% (10Ε) ή και παραπάνω αν σου κάτσει, βγένεις με τη μία. Κάντο αυτό να το συνηθήσεις μέχρι να έχεις 100% αυτοσυγκράτηση μη συνεχίζεις και παίζεις και να δεις που στο τέλος θα βγάλεις πολλά λεφτά. Έτσι έκανα κι εγώ. Ποιος μου λέει όμως ότι έτσι γίνεται πραγματικά? Το 10% που υποτίθεται θα βγάλω, θα μου το χαρίσουνε έτσι απλά? Προφανώς και όχι. Κάθε φορά που έπαιζα διαπίστωνα πως για να βγάλω ένα 10% χρειαζόταν απο 1 λεπτό μέχρι 4 ώρες! Χώρια που λουζόμουνα στον ιδρώτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι με ένα μόνο κακό bad beat μπορείς να βρεθείς και 50Ε χαμένος! Κι άντε μετά να βγάλεις τα 50Ε πίσω και το 10%(10Ε) επιπλέον! Μέσα σε μια βδομάδα, είχα καταφέρει να διπλασιάσω είναι η αλήθεια. Παρόλαυτα, από το άγχος μου και το λιώσιμο στο πι-σι είχα χάσει 10 χρόνια από τη ζωή μου οπότε φτάνω σε σημείο και λέω, δεν θα ταν πιο εύκολο να βγάλω 100Ε από οικοδομή? Γι αυτό λοιπόν, έβγαλα τα 200Ε από τον λογαριασμό μου και δεν χανάγγιξα ούτε freeroll στο ίντερνετ. Μακριά κι αγαπημένοι! Και φανταστείτε τώρα ότι από όλη την ιστορία δεν μίλησα καθόλου για τον εθισμό του τζόγου!
Το συμπέρασμα από όλα αυτά. Το πόκερ είναι ωραίο παιχνίδι, αλλά είναι ένα παιχνίδι τπτ παραπάνω το οποίο περίεχει όμως τζόγο και ο τζόγος είναι serious shit guys! Γι αυτό όποιος γουστάρει να παίξει, μαζευτείτε σε σπίτια και βγάλτε τα μάτια σας. Εγώ με τη παρέα μου παίζουμε με 5ευρα ή 10ευρα το πολύ, μόνο και μόνο για να γίνεται σωστό παιχνίδι διότι όπως ξέρουμε αν δεν έχεις να υποστηρίξεις λεφτά στο πόκερ, τότε απλά γαμάς το ίδιο το παιχνίδι. Καταραμένο καπιταλοπαίχνιδο! Είδατε που σας έλεγα?
Για να δούμε τώρα μια τυπική παρέα για πόκερ. Σε αυτήν θα υπάρχουν στάνταρ οι εξής:
1) O παίχτης στρατηγικής. Το αναφέρω και 1ο διότι είμαι ψώνιο και ανήκω εγώ ο ίδιος σε αυτή τη κατηγορία. Θα κάνει πάντα καλό παιχνίδι, μερικές φορές αλάνθαστο, αλλά τι να το κάνεις αφού 1. δεν ξέρεις το φύλλο του άλλου στη τελική και ΚΑΝΕΙΣ μα ΚΑΝΕΙΣ επαγγελματίας υπερ-πρωταθλητής του πόκερ δεν είναι μέντιουμ και 2. άμα γαμιέται ο Δίας, τότε ΘΑ ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΣ. έτσι απλά δε πα να ξέρεις στο μυαλό σου πως πριν το 5ο φύλλο νικάς κατά 95%. ΑΜΑ ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΣ, θα σκάσει το γαμημένο το 5% και ξανά και ξανά και ξανά. Μην αγχώνεστε. Ηρεμήστε και κάντε υπομονή. Η ατυχία βέβαια έχει μεγαλύτερη...
Η ατυχία φταίει εδώ που από τη μια στιγμή στην άλλη, ο χαμογελαστός εγωιστής αλλά πανέξυπνος παίχτης στρατηγικής Phil Hellmouth θα αρχίσει να βρίζει όλο το σύμπαν μέσα στο καζίνο όπως κάνει πάντα όταν θα χάσει από bad beat!
2) Ο Καραγκιόζης. Είναι συνήθως και στη πραγματικότητα ο καραγκιόζης της παρέας γι αυτό φροντίσει να μας ψυχαγωγίσει κατά τη διάρκεια όλου του παιχνιδιού. Σου ζαλίζει τα άντερα, ειδικά άν είσαι ο αποπάνω της στρατηγικής και προσπαθείς να σκεφτείς κανα δυο πράγματα την ώρα που παίζεις. Δεν είναι καλός παίχτης, παίζει για τον χαβαλέ και τη παρέα, παρ'ολα αυτά όμως φροντίζει να ξετρυπώνει στα χρηματικά έπαθλα χωρίς να το καταλαβαίνει ούτε ο ίδιος.
3) Ο average. Συντηρητικός παίχτης. Ξέρει τους κανόνες και όλα τα φύλλα, δεν το πολυψάχνει όμως πολύ, όσο σφίγγει το παιχνίδι παίζει μόνο τα καλά φύλλα και δεν κάνει μπλόφες, εκτός αν με λίγο μυαλό αναγνωρίζει πως οι άλλοι τον ξέρουν καλά οπότε θα κάνει μία και φαρμακερή μπλόφα που θα κοστίσει στον αντίπαλό του.
4) Ο Κωλόφαρδος. Ξέρει απλά τους κανόνες, δεν έχει ιδέα από στατηγική, στατιστική, outs κτλ, ενώ παίζει και να πιστεύει πως pot odd είναι μία καλή ποικιλία ολλανδικής κάνναβης. Έχει σαν μοναδικό του πλεονέκτημα το διάβασμα των άλλων παιχτών και προφανώς τη μεγαλοπρεπή κωλάθρα του που έχει γίνει κουμπαράς και εχει γεμίσει φλουριά κωνσταντινάτα. Ότι και να γίνει, όποιον και να χει μπροστά του, θα παίξει και θα νικήσει αρκετές φορές κάνοντας τους στατιστικολόγους να σκίζουν τα πτυχία τους και να αναρωτιούνται αν ο συγκεκριμμένος παίχτης έχει συμπληρώσει υπεύθυνη δήλωση με την οποία έχει πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο με αντάλαγμα τύχη. Η μαλακία είναι πως ένας τέτοιος παίχτης μπορεί από τις επιτυχίες του να γίνει και θρασύτατος και να καυχιέται, όπως πχ να σου δικαιλογείται πως ήταν εφυέστατη κίνηση έμπειρου παίχτη να κάνει call με 3 3 πριν το φλοπ σε 3 απανωτά re-raise άλλων παιχτών, να μπαίνει all in με έναν φουκαριάρη που του σκασαν Α Α, και στο τραπέζι να σκάει κάτω ένα καρέ του 3 έτσι για να γουστάρουν όλοι. Όχι φουλ, καρέ, είναι αυτό που λέμε ασάλιωτο, χωρίς lubricant και μαλακίες!
5) Η γκόμενα. Δεν ξέρει το χριστό της τη πρώτη φορά που τη φέρατε στο τραπέζι. Χάσατε μία ώρα να της εξηγήσετε τους κανόνες και να της δείξετε παραδείγματα. Όταν έκατσε και έπαιξε όμως, με την γαμημένη τύχη του πρωτάρη σας ξάφρισε όλους και σας άφησε ταπί και ψύχραιμους. Βέβαια η ισορροπία αποκαταστήθηκε από τη δεύτερη φορά που έκατσε να παίξει που μόνο δεν έβαλε τα κλάμματα για τον γρήγορο αποκλεισμό της, ενώ σε άλλα παιχνίδια ενώ έχει μάθει να παίζει καλά, τρώει φλασιές, μπάινει all-in και σηκώνεται να φύγει έτσι επειδή απλά βαρέθηκε το καθισιό ή δεν της κάθεται φύλλο να παίξει κι αυτή λίγο. Προσέχτε όμως μην τυχόν περάσει με το χρόνο στη κατηγορία του κωλόφαρδου ή του παίχτη στρατηγικής! Μαλακία σε ένα τέτοιο παιχνίδι να στον φοράει γυναίκα. Ε?
ΥΓ. Μαλακία επίσης είναι η γκόμενα να τα έχει με κάποιον συμπαίκτη από το τραπέζι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξενέρα να φασώνει τον γκόμενο της την ώρα του πόκερ, επειδή ο γκόμενός της κέρδισε ένα pot. pathetic!
Ας κλείσουμε λοιπόν αυτή την ανάρτηση με ένα ηθικό δίδαγμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου